miércoles, 28 de julio de 2010

Hasta la rodilla, as usual

Otra metida de pata -una más- de Maquiabel Rehnfeldt y el Departamento de Investigación Creativa de ABC Color:

sábado, 24 de julio de 2010

Mborayhu Ñandutimíme

He aquí el album folklórico que fabricamos en conjunto
Raquel, Sofi, Gustavo, Bicho y un servidor.

lunes, 19 de julio de 2010

NDOÚI HINA LA ANDRE


CANTO
Tou la pytâ, aipotaitéma
nde ruguy, che china.
Che mitâiterei
oikohaguâ chehegui la "papá".

Opavave mba'e
ojepytasose pe oîháicha.
Che pyahueterêi
ha otro mitâ ndaipotaiete.

CORO
Peju lo mitâ
ha sapy'aite
che pytyvômina.
Ñamondýi haguâ
ko'â pitogue,
guyra jetarâ.
Peju ñamondýi
ko’â pitogue,
lo mitâ pejana,
Guyra jetarâ,
lo mitâ peju,
peju ñamuña.


CANTO
Jajuka vaera umi mensajero
inoticia vaíva.
Ko'â guyra ikatu arro
ykére ñamoî.

Jaipurúke ita, jajapo bodoque,
tosê la hondita.
Ñapepomopê, pua'e ñamondo
ko'â pitogue.

CORO
Peju lo mitâ
ha sapy'aite
che pytyvômina.
Ñamondýi haguâ
ko'â pitogue,
guyra jetarâ.
Peju ñamondýi
ko’â pitogue,
lo mitâ pejana,
Guyra jetarâ,
lo mitâ peju,
peju ñamuña.


CANTO
Oipuru antifaz ko'â guyra
ndohoséi ko'agui.
Pyti'a sa'yju tokâicha osapukái
ha ijaivu.

Oúma che china, ohechaukáma chéve
aipo test de embarazo.
Oikotantevoi chehégui ra'e
la túa pyahu.


CORO
Peju lo mitâ
ha sapy'aite
che pytyvômina.
Jaiporavo
hetaite apytégui
mitâ rerarâ.

Che pytyvômina
sapy’aite,
lo mitâ pejana.
Hetaite apytégui
peteî téra
jaiporavo.


Una polca del álbum Mborayhu Ñandutimíme, de próxima aparición.

jueves, 8 de julio de 2010

Prometeo rehegua jey

Hesíodo niko hembiapo heta ha hembiapo pohýi tapia, upéicha rupi omombe’u michïmínte upe titan joheipyre rembiasakue.

Omonda haguére umi yvateguágui tata, Zeus osë he’i oñenkadena hagua Prometeo-pe Káukaso Yvytýpe, tove upépe ko’ëreíre to’u chugui hi’ígado peteï taguato. Hi’ígado ningo arakuépe okakuaa jey ha ko’ëmbamívonte ojevyjeýma upe taguato ombojahúvo titan ruguýpe iñakä morotï.

Mba’e nda’ijojahávainte ako ipíko akuaite asy omondoro ypýramo guare Prometeo pire ha ho’u chugui hi’ígado. Hetereíntemako upéva upe ígado. Umi osëpyahu jey va’ekue ndohupytyvéima ígado ypykuépe.

Upe taguatópe avei Zeus rovatavy olalávonte oikóva oumi okatiga, ndajeko hembiapo vai avei ra’e. Jeko orambosa va’erä ra’e titan igadokuégui, péro ndohechaukái ho’uheha, oñesenti nipo hína ra’e upérö.

Aremi rire, taguato oúma ohechakuaa, ho’u jave hína, umi ígado osëpyahu jeýva. Lunekuegua iro, ojejapo rehe peichapéichante, tovapukúpe. Martekuegua katu ipiru ikä ha hyakuä yvy. Miérkole ha xuevekuegua katu Prometeo oñeha’ämbaite ha oikuave’ë peteï ígado ikyra ha hykue tuguy asýva, píkore oja haguéntema hetereivoi. Umi ambue árape katu osë umi ígado ivai ha ndahéi koróchova.

Prometeo ha taguato ou upéichape ojepokuaa ojuehe ha oñontendéma voi ave, ha’ekuéra ohechakuaáma oñekondena jojaha ipy’ajerévo ko’ëreíre.

Peteï pyharevépe taguato he’i titan-pe orákulo he’ihague Hérkules oguenohëtaha itasä poguýgui Prometeo-pe. Ombovy’a chupe upéva, hi’ígado ndovy’áiva upeichaite peve.

––Reikuaápa Hérkules ––ko’ëreíre oporandu, igado’ÿ rehevema.

Ahendu oikoha hikóni hembiapo kintohárema, oikóje upérupi omopotï kora, he’íjepi sapy’apy’a upe taguato. Oikóje ojuka guyra, he’íma katu sapy’ánte taguato ha upéi okirirï ha hesáre ojekuaa ovy’aha, oikuaa rehe iñaguimaha upe ára moköivéva isäsóvo Heracles rehe ae. Prometeo hasypeve ojehekýita itasä kakuaaitégui ha taguato retére ovandéata peteï hu’y ombovótava mbytépe hekove péro ombopahátava upe katígo vaiete.

Algo más sobre Prometeo

Eran tan numerosos los trabajos de Hesíodo y tan pesados sus días que pudo narrar tan sólo una parte de la historia del más noble de los titanes.

Por robar el fuego de los dioses, Zeus ordenó que encadenaran a Prometeo al Monte Cáucaso, y que un águila le devorara el hígado cada mañana. El hígado se reconstruía durante el día y con el alba regresaba el ave a empapar de sangre titánica el imperial y blanco plumaje de su cabeza.

La primera vez que su poderoso pico rompió la piel de Prometeo y se comió su hígado fue la mejor. Definitivamente. El hígado más puro y exquisito. Muy superior a los renacidos.

El águila también había sido castigada por el colérico y quisquilloso Zeus, por alguna peccata minuta. Debía desayunarse con el hígado del titán, pero no comía con fruición, era su penitencia.

Con el tiempo, el águila aprendió a identificar, por el sabor, los hígados que se formaban. El hígado de los lunes era amargo, construido con magia displicente. Los hígados de los martes tenían una sequedad característica y un innegable sabor a tierra. Los miércoles y jueves Prometeo se esmeraba y servía un hígado regordete y sanguinolento, de sabor muy amistoso para con el pico. El resto de los días el menú hepático no pasaba de una mediocridad espantosa.

A fuerza de convivencia, Prometeo y el águila habían labrado un sucedáneo de la amistad, conscientes de que estaban condenados a repetir esa escena ad nauseum.

Una mañana el ave comentó al titán que el oráculo decía que Hércules lo liberaría de sus cadenas. Prometeo se puso feliz, su hígado nunca supo mejor.

––¿Sabes algo de Hércules? ––preguntaba cada mañana, ya sin hígado.

He oído que anda por su quinto trabajo, está por ahí limpiando establos, contestaba el ave unas veces. Anda matando pájaros, decía el águila en otras ocasiones y luego callaba y en sus ojos se podía leer un sentimiento ambiguo, porque sabía que se acercaba, cifrada en los brazos de Hércules, la libertad para ambos. Prometeo sería liberado de sus cadenas y ella recibiría un flechazo que le rompería la vida pero que significaría también el final de ese infame castigo.

lunes, 5 de julio de 2010

Mi libro de cuentos en PDF

Hallarán lo último que entregué a los brazos de la imprenta en el archivo comprimido que coloqué en el siguiente enlace:


Las críticas y los comentarios son bienvenidos.